Een 'kritisch interpretatieve synthese' (KIS) is een dynamische vorm van literatuuranalyse die toelaat om onderzoeksresultaten, afkomstig uit zowel kwantitatief als kwalitatief onderzoek, te synthetiseren door middel van een inductieve aanpak. Deze methode is ontstaan vanuit de nood tot synthese van grote hoeveelheden kwalitatieve en kwantitatieve studies voor gezondheidszorgbeleid. Deze vorm van synthese combineert de traditionele elementen van een systematische literatuurstudie met de integratie van een inductieve inhoudelijke analyse. Het doel van KIS is de ontwikkeling van een theorie die een diepgaander begrip geeft van het fenomeen vanuit een kritische houding.

Deze methodologisch correct uitgevoerde systematische review met kritisch interpretatieve synthese van 20 kwantitatieve, kwalitatieve en mixed method studies toont aan dat delegatie van medicatietoediening van verpleegkundigen naar andere types van zorgondersteuners in de eerstelijnszorg een complex proces is. Door de heterogeniteit van de geïncludeerde studies blijven de resultaten vaag. Deze literatuurstudie dient dan ook beschouwd te worden als een eerste systematische exploratie van barrières en faciliterende factoren die een invloed kunnen hebben op de implementatie van delegatie van medicatietoediening van verpleegkundigen naar zorgondersteuners in de eerstelijnszorg. Heldere en consistent regelgevende, bestuurlijke kaders en procedures omtrent taakdelegatie, alsook een duidelijke beleidsvoering, een kader tot opleiding en vaardigheidstraining, een bepaling van de noodzakelijke supervisie en een duidelijk afsprakenkader wat betreft de verantwoordelijkheden, blijken de belangrijkste aandachtspunten te zijn die in deze literatuurstudie geïdentificeerd worden. Deze literatuurstudie levert echter geen enkele wetenschappelijke basis voor de beoordeling van de impact van deze vorm van delegatie op de efficiëntie, veiligheid en kwaliteit van geleverde patiëntenzorg.